Even geleden las ik een artikel waarin iemand het volgende zei over wanhoop:
“Wanhoop is het enige zekere in het leven. Alles, hoe goed het ook klinkt eindigt op wanhoop! Zelfs de beste gebeurtenis van je leven zal eindigen in wanhoop. Al is het wanhoop niet zichtbaar, het is er wel degelijk, zolang wachtend… tot de ontdekking.”.
Deze uitspraak kwam op mij enigszins cynisch over, een uitspraak van een man of vrouw die veel tegenslag heeft gehad en dit nooit goed heeft weten te verwerken. Wanhoop houdt letterlijk in: een ellendige situatie waarin je geen uitkomst meer ziet. Iedereen van ons voelt die wanhoop wel eens: een project wat je maar niet tot een goed einde kunt brengen, een relatie wat ondanks al je pogingen niet in balans komt. Iets waar je zo veel tijd en energie in hebt gestoken zonder dat er een positieve verandering in komt. Erg vervelend, maar het gebeurd. Wanneer je in een situatie beland die je nieuw is, zal je een manier moeten vinden om er mee om te gaan. De ene keer lukt het in 1 keer, de andere keer moet je er meer je best voor doen. Maar als je te veel op gaat in het willen verbeteren van een situatie, te veel aanpassingen doet omdat je denkt dat jij controle hebt over de situatie, dan eindig je in wanhoop.
Wanhoop is een woord wat voor komt in de woordenboeken van mensen die niet kunnen of willen accepteren dat een situatie nou eenmaal zo is, mensen die moeite hebben met vrede vinden in een situatie en het op zich af laten komen. Een mens kan echter niet meer dan zijn best doen. Uiteraard is dat een kwestie van interpretatie aangezien iedereen andere grenzen heeft. Dus misschien kan ik het beter verwoorden door te zeggen dat je niet meer kunt doen dan het beste van jouw kunnen. Het leven komt zoals het komt, op sommige dingen heb je invloed: de dingen die jij doet. Maar wij zijn zo klein vergeleken met de rest van de wereld. Ja, onze directe omgeving kunnen wij beïnvloeden, goedschiks of kwaadschiks. Echter wordt er geleefd vanuit de veronderstelling dat wij ons hele leven kunnen beïnvloeden. Als dan blijkt dat dat niet mogelijk is in welke situatie dan ook, komt wanhoop om de hoek kijken.
Leef met de dag en accepteer wat er op je pad komt. Bergen hoor je eerst te beklimmen voor je aan de afdaling kan beginnen. Kuilen beginnen gemakkelijk en blijken vervolgens een uitdaging wanneer je weer omhoog moet. Iedereen van ons komt deze bergen en kuiltjes tegen en iedereen van ons denkt dat we er alleen voor staan. Open voor de gein je ogen eens en kijk om je heen. Kijk naar je moeder, je broer, je vriend of vriendin, die vreselijke buurman die je niet kunt luchten of zien, die lieve vriendin die je altijd ziet lachen.
Zo heel veel verschillen we namelijk niet van elkaar, hoe graag we dat soms ook willen en denken …
metvallenenopstaan 
goed bezig weer !